گردو و کنجد

چند وقتی بود نام کاربری و رمز عبورم رو فراموش کرده بودم. امروز که داشتم گوشی قبلیم رو چک می کردم خیلی اتفاقی پیداش کردم و تصمیم گرفتم باز بیام اینجا و یه چیزایی بنویسم

امروز بهارم پنج ماه و سه روزه هست. آها یادم نبود بگم اسم دختر عزیزم رو بهار گذاشتیم. بهار زندگی مامان و بابا...چی بهتر از این

الان هم که دارم این متن رو می نویسم با صدای بلند داره آواز می خونه و قاطی آوازهاش کلمه ی آقا و ماما هم هست :)))) 

خب انشالله از این به بعد بیشتر می نویسم

امروز خانم کوچولوی من وارد هفته ی پانزدهم شده. اما من همچنان تکون خوردن هاش رو اصلا احساس نمی کنم

دیگه این که کم کم دارم زشت می شم. همه می گن دماغم ورم کرده! اما من ناراحت نیستم...عجیبه

امروز به نحوی روز رکورد زدن من بود. رکورد چهار بار بالا آوردن(گلاب به روتون) در طول روز. رکورد حال به هم زنی هست ولی در توان من فعلا همینه

اگه بخوام مثبت نگاه کنم به ماجرا، می تونم بگم که حس سبکی بعد استفراغ واقعا حس خوبیه! تا این حد مثبت اندیش تا این حد گل...

کوچولوی بندانگشتی من!!!

شنیدن صدای قلب کوچولوت زیباترین و فرح بخش ترین موسیقی ای بود که تا به حال این گوش ها شنیدن! کاش انقدر یه هویی و اورژانسی نبود! کاش بابات هم کنارم بود و می شنید که انقدر منو بازخواست نکنه که چرا فیلم نگرفتی؟ چرا صداشو ضبط نکردی! من انقدر هول شده بودم که هیچی یادم نموند. فقط چشمام پر اشک شد و آقای دکتر خندید و گفت صدای قلب بچه ت رو شنیدی؟؟ از این بهتر نمی شه

من ریخته ام در رگ تو شیره ی جان

هی چرخ بزن در من و دل رابتکان

این همنفسی چه حس و حالی دارد

در پیکر من دو قلب دارد ضربان

دلم برای مادرم به شدت تنگ شده

بعد از یک سال ترک وبلاگ نویسی امروز تصمیم گرفتم دوباره بنویسم. از اونجایی که از سال 85 تا همین پارسال قبل از قاطی کردن بلاگفا، اونجا می نوشتم جهت بستن راه تکرار بر خطر تصمیم گرفتم بیام و در بلاگ ادامه ی چرت و پرت هام رو بنویسم. باشد که مقبول افتد...

فعلا همین